خبرنگاران والدین بخوانند: تهدیدهای خانه نشینیِ کرونا برای بچه ها - فروشگاه اینترنتی هرپو

جهت دریافت خدمات هزینه ساخت آلاچیق با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات طراحی و اجرای آلاچیق های مختلف را به ما بسپارید.

بچه ها یکی از گروهای سنی بزرگ جامعه هستند که امروز و به واسطه شیوع ویروس کرونا خانه نشین شده اند؛ خانه نشینی اگرچه برای والدینی که به ویژه به دلیل زندگی در شهرهای بزرگ فرصت کمتری برای در خانه ماندن و استراحت داشتند، زمانی مغتنم به نظر می رسد اما برای این گروه سنی که در پرهیجان ترین روزهای زندگی خویش و احتیاجمند جست و خیزند،هرگز مطلوب به نظر نمی رسد. تعطیلی مدارس و تغییر شیوه آموزش از یادگیری مستقیم در کلاس درس به آموزش از راه دور، اجبار نداشتن نظمی در خواب، تماشای تلویزیون، تغذیه و به طور کلی زندگی، افزایش ساعات استفاده از بازیهای رایانه ای، فاصله دریافت از دوستان و مدرسه و اقوام و ... همه در سلامت جسمی و روحی بچه ها در این ایام اثرگذارند و والدین قطعا باید با تجهیز خویش به دانش و آموزش شیوه روبروه مناسب با بچه هاشان برخورد نمایند.

آنچه در ادامه می آید گفت وگوی خبرنگار فرهنگی خبرنگاران با ساجده ودودی روانشناس و مشاور بچه ها است.

مسائل را به بچه هامان شرح دهیم

ودودی در ابتدا و در اشاره به شرایطی که امروز و به واسطه شیوع ویروس کرونا ایجاد شده است، بیان داشت: امروز بچه ها عموماً اخباری را دریافت می نمایند که قدرت تحلیل آن و ظرفیت پذیرش بسیاری از موارد را ندارند. بسیار شنیده می گردد که کرونا همراه با مرگ است و ذهن بسیاری از بچه ها را درگیر می سازد که اگر مامانم بگیره چی؟ اگر بابام بگیره چی؟ بحران دیگری که بچه ها بسیار با آن روبرو هستند این است که دائماً تکرار می گردد که این بیماری و این ویروس، بیشتر مرتبط هست با کسانی که بیمار زمینه ای دارند و کهنسال هستند؛ و باز این دغدغه بزرگ در ذهن بچه ها ایجاد می گردد که اگر مامان بزرگ و بابابزرگ از بین بفرایند و دیگر نباشند چی؟

والدین اغلب حواسشان نیست که در این بحران، این ترس وجود بچه ها را فرا می گیرد و بسیاری از بچه ها ممکن است اصلاً در این باره حرفی نزنند. خیلی خوشبخت هستیم اگر بچه های ما ترس هایشان را با ما در میان بگذارند و ما بتوانیم به آنها شرح بدهیم. در نتیجه ضروری است که حتماً والدین در این گونه موارد با بچه ها حرف بزنند و یک شرح درست، صادقانه، منطقی و علمی (در حد سن کودک) در باب چرایی اتفاقات در اختیار او بگذارند و راه های مراقبت را با کودک مرور نمایند، برای این که دچار اضطراب نشوند.

بچه ها را در آغوش بگیریم

این متخصص کودک، در ادامه و در اشاره به یکی از تصورات غلط این روزها بیان داشت: یک تصور غلط دیگر وجود دارد که چون گفته می گردد که همدیگر را بغل و یا روبوسی نکنید، ما فکر می کنیم که بچه هامان را هم نباید بغل کنیم. در صورتی که آن ها اتفاقاً به تماس فیزیکی ما (به ویژه وقتی که مضطرب هستند و نگران می شوند) احتیاج دارند. وقتی پدر و مادر در یک خانه زندگی می نمایند، اگر یکی از آنها ناقل باشند، این بیماری منتقل می گردد و خیلی ارتباطی به بغل کردن و تماس ندارند. در نتیجه بسیار ضروری است که مخصوصاً مادران، حتماً بچه هاشان را در آغوش بگیرند و ببوسند و به آنها اطمینان بدهند که نگران نباش ما هستیم، مراقبت تو هستیم و قرار نیست اتفاق خاصی برای ما بیفتد.

وی اضافه کرد: زمانی هست که کودک یک سری اطلاعات دارد و با شما در میان می گذارد، مثلا درباره کرونا و چیزهایی که در یک فیلم یا تلویزیون دیده است، سوال می پرسد، در اینجا احتیاج است که موضوع را تشریح کنید و نه انکار. این روزها کلیپ ها و انیمیشن های زیادی در فضای مجازی رد و بد می گردد و به وسیله این کلیپ ها و نشان دادن یکی از آنها به بچه ها، می توانیم با زبان خودشان به آنها شرح بدهیم که این یک بیماری و ویروس است که وقتی وارد بدن ما می گردد و سربازهای بدن ما هستند را ضعیف می نماید؛ ما باید گلبول های سفید را قوی کنیم، مثلاً با خوردن بیشتر برخی غذاها و ویتامین هایی که سربازهای بدن ما قوی شوند و بتوانند در مقابل ویروس مقابله نمایند.

بعد آغاز کنیم و نکات بهداشتی را با آنها مرور کنیم که ضروری است این گونه دستانمان را بشوریم یا این گونه مراقب باشیم و اینها را در قالب شرح به آنها ارائه دهیم. کاری که پدر و مادرها بسیار انجام می دهند، این است که وقتی جایی می فرایند و کاری می نمایند با تحکم و لحنی حاکی از استرس و اضطراب با فرزندانشان حرف می زنند که دستت را بشور و الکل بزن یا مراقب باش و ... ترجمه این جملاتی که دائم از سوی والدین به فرزندانشان منتقل می گردد، این است که ببین من نمی توانم به قدری کافی از تو مراقبت کنم و جهان بسیار جای ناامنی است؛ پس ضروری است که من این نگرانی را به تو منتقل کنم و این تو هستی که باید از خودت مراقبت کنی. بسیار باید مراقب این لحن باشیم که حالت تحکم به خود نگیرد.

احساسات بچه ها را انکار نکنیم

این روانشناس کودک در شرح نوع روبروه درست با ترس های بچه ها توضیح داد: چالش دیگری که این روزها بسیار بچه ها را درگیر نموده، ندیدن عزیزانشان است؛ ندیدن پدربزرگ و مادربزرگ، دوستان مدرسه، مهدکودک و مدرسه نرفتن و ندیدن معلم های کلاس های مختلف که به نوعی سرگرمشان می کردند؛ و این ندیدن باعث ایجاد نگرانی می گردد که چه شد که همه چیز این گونه تعطیل شد و ما به این ترتیب خانه نشین شدیم؟ ضروری است تدابیری اندیشه گردد که حالا چطور می توانیم دوست داشتن ها و محبت هایمان را باز هم به آدم های دیگر نشان بدهیم؟ و به آنها بگوییم که ما هنوز به یاد و به فکرشان هستیم؟ این موضوع با یک همفکری و خلاقیت شکل می گیرد که مثلاً برایشان نقاشی بکشیم، سلفی بگیریم و در فضای مجازی منتشر کنیم؛ و یا تماس تصویری بگیریم و از هرجایی که هستیم با هم حرف بزنیم تا بتوانیم از این شرایط عبور نموده و دوباره به نزد آنها برویم و ببینیمشان.

وی اضافه کرد: احساسات بچه ها را انکار نکنیم یعنی ترس هایشان را ببینیم و تأیید کنیم؛ مثلاً وقتی کودک می گوید من می ترسم که مریض بشوم، نگوییم که ترس ندارد، بگوییم بله من هم مانند تو بسیاری از اوقات می ترسم اما با خودم فکر نموده ام که به جای ترسیدن، می توانم به نوعی خودم را سرگرم کنم که حواسم پرت بگردد. مثلاً من هم خیلی ناراحتم که مادربزرگ را خیلی وقت است که ندیده ایم ولی نشستم و فکر کردم و دیدم که می توانیم به آنها زنگ بزنیم، برایشان نامه بنویسم یا نقاشی بکشیم و بفرستیم که یادشان بیاندازیم که هنوز دوستشان داریم.

شرایط جسمانی بچه ها را فرموش نکنیم

ودودی خاطر نشان ساخت: موضوع دیگر این است که بچه ها دائم در خانه هستند و فعالیت بدنی شان کم شده است. این باعث می گردد که در این روزهای قرنطینه و خانه نشینی، ضعف عضلات پیدا نمایند و ممکن است این دوران بدل به سبک زندگی شان گردد؛ یعنی شب دیر خوابیدن، صبح دیر بیدار شدن، دائم جلوی تلویزیون و یا با تبلت و گوشی مشغول بودن. بعلاوه بعد از این دوره، اگر مدرسه باز گردد دوران کوتاهی خواهد بود و ما به تعطیلات تابستان می خوریم، یعنی مجموع این زمان ها دوره ای تقریباً شش ماهه می گردد که بچه ها بیشتر تعطیل هستند و از روال عادی منظم روزانه شان خارج می شوند؛ این موضوع باعث می گردد که سبک زندگی شان تغییر پیدا کند، در نتیجه چالش بزرگی خواهد بود.

وی اضافه کرد: خواهشم از والدین این است که در این دوران، مانند دوران های دیگر، این سختی را به خودشان بدهند و نظم و روال خانه را نگه دارند. چون اگر کودک در یک نظم ثابت زندگی کند، حال بهتری خواهد داشت و از استرس هایش کم می نماید؛ بچه ها اگر صبح زود بیدار شوند، شب هم می توانند به موقع بخوابند و لازم نیست که حتماً روال و روتین زندگی را به خاطر تعطیلات عوض کنید.

والدینی هم هستند که خودشان به شدت مضطرب اند و دست خودشان نیست و ناخودمطلع در حال انتقال این اضطراب به فرزندانشان هستند. این والدین باید مطلع باشند که اگر خودشان از اضطراب و استرس زیادی رنج می برند، حتماً ضروری است که در ابتدا فکری به حال استرس های خودشان نمایند. بهترین کار این است که اگر نمی توانند از راه های متدوال و معمولی که گفته می گردد، استفاده نمایند، حتماً با یک درمانگر ارتباط گرفته و به وسیله مشاوره آنلاین طی جلساتی، بتوانند اضطرابشان را ریشه یابی نموده و آن را کترل نمایند.

ودودی تاکید نمود: متاسفانه در فضای مجازی بسیار می بینیم که ولع عجیبی برای منتشر کردن اخباری که به هر طریقی به آن دسترسی داریم، وجود دارد. درحالی که لازیم است که حتماً اخبار را بسنجیم و سپس در اختیار دیگران قرار دهیم؛ چون خود این منتشر کردن اخبار کذب و راهکارهای بعضا نادرستی که این روزها ارائه می دهند، می تواند باعث بالارفتن هم اضطراب خودمان و هم اطرافیانمان باشد.

پویشِ اجتماعی سهم من در کرونا

این روانشناس کودک در پایان و در تصریح نقش خویش در شرایط بحرانی امروز بیان داشت: تمامی روانشناسان و روان درمانگرها، پس از پزشکان و پرستاران، در این روزها وظیفه سنگنی بر دوش دارند که بتوانند کاری برای مردمشان انجام دهند؛ و آن این است که راهزن امید برای مردم نباشند بلکه منعکس نماینده حال خوبی باشند که می توانیم از این روزها داشته باشیم.

من به عنوان یک روانشناس، صفحه ای در فضای مجازی (اینستاگرام) دارم که سعی می کنم این روزها از حال و هوای در خانه ماندن و بازی های ساده ای که می گردد در خانه برای بچه ها ایجاد کرد و وقتشان را پر کرد حرف بزنم؛ از راهکارهایی که در فضای مجازی می گردد برای کاهش استرس انجام داد، بگویم؛ تاجایی که بگردد لایوهای زنده و پرسش و پاسخ به سؤالات والدین که این روزها با آن درگیر هستند را پاسخ می دهم؛ و در نهایت از منابع علمی استفاده می کنم که بتوانم کمکی به حال این روزها و حال بچه های سرزمینمان نموده باشم.