همه چیز درباره فرهنگ و آداب و رسوم در کشور ایتالیا (قسمت اول) - فروشگاه اینترنتی هرپو

ایتالیا، کشور لذیذترین غذاهای دنیا، سرزمین های سرسبز و باغ های انگور، قایق های شناور در کانال های ونیز و زیباترین و باشکوه ترین بناهای تاریخی دنیا است؛ کشور بزرگی که تاریخی ریشه دار و غنی دارد و همین مسئله موجب تنوع فرهنگی در این کشور شده است. تور ایتالیا یکی از پرطرفدارترین انواع تور اروپا است.

سنت ها، آداب و رسوم و فرهنگ این کشور، از منطقه ای به منطقه دیگر فرق دارد. به عنوان مثال آداب و رسوم ایتالیایی های منطقه سیسیل، ونتو و کامپانیا کاملا با یکدیگر فرق دارد.

در این مقاله با فرهنگ ایتالیا بیشتر آشنا می شویم؛ از هنر و معماری کهن آن گرفته تا تبدیل شدن به مرکز مد دنیا.

معماری

ایتالیا مهد بسیاری از سبک های معماری از جمله معماری کلاسیک رومی، رنسانس، باروک و نئوکلاسیک است. سبک معماری ایتالیا از سبک های قدیمی اتروسک و یونانی شروع می گردد و بعدها پیشرفت نموده و سبک کلاسیک رومی را نیز دربر می گیرد. به مرور زمان، دوران رنسانس و باروک نیز بر معماری ایتالیا تاثیر می گذارند.

معماری روم باستان، عناصری از معماری یونانی در حدود دو قرن پپیش از میلاد را اقتباس نموده و سبک های متفاوتی از معماری را به وجود آورده است. استفاده از گنبد ها و طاق های قوسی و ترکیب آن با دانش دقیق آن ها در ساخت مواد اولیه، رومیان را قادر ساخت که بسیاری از شاهکارهای بی نظیر معماری را در ایتالیا بنا نمایند. تماشاخانه کلوسئوم (Colosseum)، قنات های رومی، حمام های Diocletian و Caracalla نمونه های بی نظیری از این شیوه معماری هستند.

ساخت کلیسا در ایتالیا با بنای کلیسای قدیمی سنت پیتر در دوران مسیحیت اولیه شروع شد. درواقع این کلیسا اولین نمونه قابل توجه کلیسای مسیحی در ایتالیا است.

معماری روم شرقی یا بیزانس پس از سقوط امپراتوری روم غربی در سال 476 میلادی در ایتالیا توسعه یافت. آن ها سبک معماری رومی را حفظ کردند. بناهای ساخته شده به وسیله آن ها گنبد های مسطح تری داشتند و به جای مجسمه از موزاییک های طلاکاری شده و تصاویر، استفاده می کردند. کلیسای سنت مارک در ونیز یکی از نمونه های فوق العاده معماری بیزانس است.

جنبش رومانسک (Romanesque) که در سال های 800 تا 1100 میلادی به وقوع پیوست، برترین شاهکارهای معماری ایتالیا را تقدیم این کشور نموده است. برج کج پیزا و کلیسای SantAmbrogio در این دوره ساخته شده اند.

دوره رنسانس در قرن پانزدهم میلادی، به عنوان دوره ای طلایی در معماری ایتالیا در نظر گرفته می گردد. معماران بزرگی نظیر فیلیپو برونلسکی، لئون باتیستا آلبرتی، دوناتو برامانت و آندرا پالادیو در این دوره سهم بسزایی در معماری ایتالیا داشتند.

کلیسای سنت پیترو یکی از ارزشمندترین دستاوردهای معماری این دوره است. از میان سایر بناهای باشکوه و چشم گیری که در این دوران ساخته شدند، کلیسای جامع فلورانس، کلیسای سنت لورنزو، کلیسای سنت آندریا، کاخ Medici Riccardi و ویلای روتوندا را می توان نام برد.

امروزه ایتالیا به داشتن بیش از 95 هزار کلیسای باشکوه، 40 هزار برج و قلعه، 30 هزار اقامتگاه تاریخی به همراه 4 هزار باغ، 36 هزار بایگانی و کتابخانه، 20 هزار شهر و روستای تاریخی، 5600 موزه و سایت باستان شناسی و 1500 صومعه می بالد.

هنر

ایتالیا به معنای واقعی کلمه، بهشتی برای علاقه مندان به هنر است. هنر ایتالیا بر بسیاری از جنبش های بزرگ هنری تاثیرگذار بوده و نقاشان و مجسمه سازان برجسته ای را به دنیای هنر تقدیم نموده است. به علاوه، تعدادی از معروف ترین موزه ها، نگارخانه های آثار هنری و نمایشگاه های معروف دنیا در ایتالیا قرار دارند.

رم، فلورانس، ونیز، میلان، ناپل و تورین، مرکز های هنری کشور ایتالیا محسوب می شوند. هنر در این کشور در دوران روم باستان، تغییر شکل یافت. هنر رومی سه شاخصه مهم به هنر ایتالیا اضافه نمود: هنر پرتره، نقاشی از چشم انداز و نمایش تاریخ. پس از سقوط امپراتوری روم، هنر سنتی رومی به حیات خود ادامه داد. رنسانس ایتالیایی دورانی طلایی در هنر این کشور است. دورانی که از قرن چهاردهم تا هفدهم ادامه داشت. نقاشان معروفی چون پائولو آچلو، فرا آنجلیکو، مازاتچو، پیرو دلا فرانچسکا، آندرا منتنا، فیلیپو لیپی، جورجونه، تینتورتو، ساندرو بوتیچلی، لئوناردو داوینچی، میکل آنژ، رافائل، جووانی بلینی و تی شن، بسیاری از آثار قابل توجه خود را در این دوران به منصه ظهور رسانده اند.

مجسمه سازانی مانند لورنتسو گیبرتی، لوکا دلا روبیا، دوناتلو، فیلیپو برونلسکی و آندرئا دل وروکو، شاهکارهای متعددی را تقدیم هنر ایتالیا نموده اند. شهرهای رم، فلورانس، آسیزی، ونیز، سینا، پیزا و ناپل به خاطر این آثار هنری، شهره خاص و عام هستند. نگارخانه اوفیتزی (Uffizi) در فلورانس، موزه Capitoline در رم، نگارخانه هنری Brera در میلان و سایت های باستان شناسی متعددی از جمله هرکولانیوم (Herculaneum) و پمپئی (Pompei)، از جاذبه های گردشگری مورد علاقه هنردوستان هستند.

ایتالیا ترکیبی غنی از شاهکارهای هنری دوران گوناگون از یونان باستان گرفته تا امپراتوری روم و زمان حاضر است. در شهرهای فلورانس، ونیز و رم، موزه ها، نگارخانه ها و نمایشگاه های متعدد هنری وجود دارند. موزه های ایتالیا همیشه یکی از جاذبه های مورد علاقه گردشگران هستند و بعضی از بزرگترین آثار هنری و فرهنگی دنیا را به نمایش می گذارند. قلعه Sforza در میلان و نگارخانه اوفیتزی در فلورانس دو نمونه از شناخته شده ترین موزه های ایتالیا هستند.

موسیقی و پایکوبی

موسیقی، نقش مهمی در فرهنگ ایتالیا بازی می نماید. پیانو و ویولون در ایتالیا اختراع شده اند و فرم های موسیقی کلاسیک مانند سمفونی، کنسرتو و سونات در این کشور شکل گرفته اند.

موسیقی در ایتالیا به شدت تحت تاثیر تاریخ است. موسیقی سنتی این کشور از منطقه ای به منطقه دیگر فرق دارد. سبک های موسیقی فولکلور، یک صدایی، چندصدایی و ترانه های کلیسایی هستند. موسیقی محلی ایتالیا، تصنیف ها، آهنگ های تغزلی و ترانه های فصلی را نیز شامل می گردد که متناسب با رویداد های گوناگون ساخته و اجرا می شدند. بعلاوه ترانه های بچگانه و لالایی ها نیز بخش دیگری از این موسیقی را تشکیل می دهند.

اپرا، یکی از مشهورترین فرم های موسیقی، در ایتالیا و در اوایل قرن هفدهم میلادی ابداع شد. از میان معروف ترین اپراهای ایتالیا، روسینی (Rossini)، بلینی (Bellini)، دونیزتی (Donizetti)، وردی (Verdi) و پوچینی (Puccini) را می توان نام برد که هنوز هم در سراسر دنیا اجرا می شوند.

خانه اپرای La Scala در میلان یکی از برترین خانه های اپرا در سراسر دنیا است. جاز، یکی دیگر از ژانر های موسیقی است که در ایتالیا ریشه دار است. میلان، رم و سیسیل از مشهورترین مراکز موسیقی جاز در دنیا هستند. موسیقی در بخش های شمالی این کشور تحت تاثیر فرهنگ سلتیکی و در بخش های جنوبی آن متاثر از موسیقی یونانی و عربی است. جزیره ساردینیا در غرب ایتالیا، به سبک متمایز آواز به همراه کلارینت معروفیت دارد.

از میان پایکوبی های مشهور محلی ایتالیا که در نواحی شمالی آن اجرا می شوند می توان monferrina، girometta، giga، ruggero، veneziana و bergamasca را نام برد.

پایکوبی های saltarello romagna، saltarello ciociara، lu sardarellu، laccio damore، trescone و tresconeto در قسمت های مرکزی ایتالیا و پایکوبی های tarantella napoletana، tarantella calabrese، ndrezzata، pizzica، la pecorara و la vala در قسمت های جنوبی، رواج دارند.

لباس های سنتی

ایتالیایی ها به خاطر سبک لباس پوشیدن شان، شهره هستند. سبک لباس پوشیدن در ایتالیا برخلاف اروپا و آمریکای شمالی، معمولا رسمی و مطابق مد روز است. ایتالیایی ها به این مشهور هستند که در هر موقعیتی، لباس مناسب آن شرایط را می پوشند. لباس های باز را معمولا برای فروشگاه ها، خیابان ها و رستوران ها مناسب نمی دانند و استفاده از آن را به استخر و سواحل محدود می نمایند. به علاوه، پوشیدن لباس های جین را در رستوران و کلیساها نمی پسندند.

تاریخچه غنی و سنت های متفاوت این کشور موجب تنوع فرهنگی بی نظیری شده است. در پی این تنوع فرهنگی، لباس های سنتی نیز از منطقه ای به منطقه دیگر، متفاوت هستند. سبک پوشش در شمال ایتالیا متاثر از لباس های روستایی در قرون وسطی است. در منطقه ونتو، لباس سنتی زنانه شامل دامن ها و نیم تنه های گلدوزی شده و پیراهن است. این لباس معمولا به همراه یک کلاه که با ظرافت هر چه تمام تر با طرح هایی از گل و میوه تزیین شده است، پوشیده می شوند. زنان معمولا پیراهن سفید به تن می نمایند و نیم تنه هایشان دارای دکمه و بدن آستین است. پیش بندی در جلوی لباس خود می بندند و از کلاه یا روسری برای پوشش سر استفاده می نمایند. کفش هایشان معمولا از چوب تهیه می شوند و scarpete نام دارند.

پوشش مردان در مقایسه با لباس سنتی زنان، ساده تر است و معمولا دارای دکمه، سنجاق و تزیین هایی با قلاب دوزی است. یک دست لباس سنتی مردانه شامل پیراهن سفید، جلیقه باز یا دکمه دار ، نیم شلوار و گاه یک کلاه است.

بیشتر این لباس های سنتی معمولا از نوعی پشم ضد آب به نام orbace تهیه می شوند.

جنوب ایتالیا به داشتن لباس هایی سنتی با رنگ های زنده و پیش بندها و شال هایی با رنگ روشن معروف است.

دنیای مد در ایتالیا

دنیای مد ایتالیا در تسخیر شهرهای فلورانس، رم و میلان است که نام شان در میان لیست 30 مرکز مد دنیا وجود دارد. در سال 2009، شهر میلان با پشت سر گذاشتن نیویورک، پاریس، رم و لندن، توانست عنوان مرکز مد دنیا را به خود اختصاص دهد. بسیاری از برندهای معتبر مد ایتالیا از جمله والنتینو، ورساچه، پرادا، آرمانی، Trussardi، Moschino، Etro، Zegna و دولچه و گابانا در این شهر قرار دارند.

دفتر مرکزی برندهای بزرگ و معتبر دیگر مانند گوچی، روبرتو کاوالی، Patrizia Pepe، Enrico Coveri و Emilio Pucci در فلورانس واقع است.

سایر برندهای معتبر نظیر پرادا و شنل نیز دفاتر و فروشگاه های بزرگی در فلورانس و شهرهای اطراف دارند.