نه ناراحتیم و نه معترض - فروشگاه اینترنتی هرپو

این کارگردان در مصاحبه با خبرنگاران از شرایط اجرای نمایش در دوران کرونا می گوید؛ از تاثیر سویه اُمیکرون بر استقبال تماشاگران و از علاقه وافرش برای اجرا نمایشنامه های محمد چرم شیر.

او که نمایش خود را برای اجرا در جشنواره تئاتر فجر پیشنهاد نموده است، شرح می دهد: با اینکه اجرای ما پذیرفته نشد، نه ناراحتیم و نه معترض و به سلیقه و نظر هیات انتخاب جشنواره احترام می گذاریم. ما کار خودمان را انجام می دهیم و ایمان داریم کاری شریف روی صحنه برده ایم که حرف روز جامعه ما و دغدغه نسل جوان را بازگو می نماید.

غفاری که سال 83 به مدت یک شب این نمایشنامه را اجرا نموده است، حالا خشنود است که بعد از این همه سال بار دیگر آن را در قالب اجرای عمومی روی صحنه آورده.

او هرچند نمایشنامه هایی از نویسندگان گوناگون ایرانی و خارجی اجرا نموده ولی بیشتر بر اجرای آثار محمد چرم شیر تمرکز نموده است.

غفاری که چرم شیر را یکی از برترین نمایشنامه نویسان ایران می داند، درباره علاقه اش به اجرای نمایشنامه های این نویسنده شرح می دهد: آقای چرم شیر جزو کسانی است که تئاتر هنوز برایش جدی است و همچنان سویه اجتماعی آن برایش اهمیت دارد. او جزو معدود نویسندگانی است که سراغ کارگردانی نرفته و کماکان به نمایشنامه نویسی متعهد است. این نگاه بسیار شریفی است آن هم در دنیای که به علت مسائل اقتصادی، همه به سرعت سراغ جذب سرمایه می فرایند اما محمد چرم شیر هنوز هم متعهدانه روی آرمان های خود ایستاده است و می کوشد نمایشنامه های اندیشه ورز خلق کند.

این کارگردان از دیگر ویژگی های نمایشنامه های چرم شیر هم صحبت می نماید: متن های او چالش عجیبی برای کارگردان و بازیگر به همراه دارد . عرق ریزان روح واقعا در برخورد با آثار او شکل می گیرد. عموما در متن های او شرح صحنه وجود ندارد و شما ناگهان با دنیای رو به رو می شوید که برایتان چالش برانگیز است و ناچار به بروز خلاقیت هستید.

غفاری درباره انعطاف پذیر بودن چرم شیر در برابر نمایشنامه هایش شرح می دهد: اتفاقا ایشان از اندیشه ای که در متون خود دارد، هرگز پایین نمی آید ولی همیشه معتقد است که نمایشنامه، پیشنهادی است از سوی نویسنده به کارگردان . به همین علت بسیاری از نمایشنامه های ایشان شرح صحنه ندارد و کارگردان را در دنیای می اندازد که موازی با دنیا نویسنده، جلو برود.

او در بخش دیگری از این مصاحبه درباره تاثیر سویه اُمیکرون کرونا بر استقبال تماشاگران تئاتر می گوید: قدری اثرگذار بوده است ولی با وجود دوز سوم واکسیناسیون، دوباره کمی سالن های تئاتر جان گرفته . تماشاگرانی هم که به تئاتر می آیند به اطرافیان خود شرح می دهند که سالن های تئاتر ضدعفونی می گردد و تماشاگران با ماسک حضور دارند و همه اینها در جلب اعتماد موثر است.

با این همه این کارگردان معتقد است که اعتمادسازی برای جذب دوباره تماشاگران به سالن های تئاتر، سخت ، زمان بر و نیازمند یک کار جمعی است و با وجود استقبال نسبی تماشاگران، هنوز به شرایط قبل از کرونا نرسیده ایم.

غفاری که برای اولین بار نمایشی را در سالنی خصوصی روی صحنه برده است، درباره تفاوت تماشاگران تئاتر در سالن های دولتی و خصوصی نیز می گوید: جنس سالن های خصوصی هم با یکدیگر فرق دارد. در برخی از این سالن ها عموما نمایش های موزیکال یا کمدی اجرا می شوند که تماشاگران خاص خود را دارند. قصد توهین ندارم ولی بحث اختلاف سلیقه است. اگر قرار باشد تماشاگری را که به تماشا کارهای موزیکال یا کمدی عادت نموده، به تماشای آثار متفاوتی دعوت کنیم، این کار نیازمند تبلیغات و البته صبر زیاد است. تماشاگر هم با تماشا آثار باکیفیت، جذب این نوع کارها هم می گردد اما برای انجام این امر ما هم باید حوصله بسیار داشته باشیم. هرچند به علت نداشتن سرمایه گذار، از نظر اقتصادی ضرر می کنیم ولی وظیفه داریم تماشاگر را به تئاتر دغدغه مند، تئاتری که حرفی برای گفتن دارد، جذب کنیم چون تنها با این شیوه است که فرهنگ ما رو به جلو خواهد رفت.

او در سرانجام از تماشاگران می خواهد که حمایت خود را از سالن های تئاتر دریغ نکنند چراکه بدون حمایت آنان، چراغ سالن های تئاتر خاموش می شوند و اطمینان داشته باشند که سالن های تئاتر از بسیاری از مکان ها امنیت بیشتری دارند.

به گزارش خبرنگاران، نمایش می خواستم اسب باشم روایت چهار زن یهودی ست که از ترس کشته شدن به وسیله سربازان نازی، سال ها در زیرزمین خانه ای پنهان شدند. آن ها در جست وجوی ایمان از دست رفته خویشند.

این نمایش نوشته محمد چرم شیر است که به کارگردانی عباس غفاری، تهیه کنندگی مریم نراقی و با بازی مریم معینی، مژده دایی، دریا یاسری، ریحانه گنجی در تماشاخانه نوفل لوشاتو روی صحنه است. این اثر نمایشی هر شب ساعت 20 و سی دقیقه اجرا می گردد.