سرسخت ترین تکواندوکارهای ایران - فروشگاه اینترنتی هرپو

به گزارش خبرنگاران، رزمی کارانی که در رشته شکستن اجسام سخت فعالیت می نمایند به خوبی می دانند که باید جسمشان را طوری پرورش دهند که از اجسام سخت نفوذناپذیرتر باشد تا بتوانند از پس شکستن اجسام سخت بربیایند. برای اینکه با این رشته مهیج بیشتر آشنا شویم به سراغ تعدادی از قهرمانان هان مادانگ کشورمان رفتیم؛ آنها مدتی قبل به کره سفر کردند تا هنر و قدرتشان را به رخ رقیبان خود بکشند. بیشتر تکواندوکاران کشورمان در این رقابت ها پیروز شدند مدال به دست بیاورند. در این گزارش آنها از قدرت و مهارتشان می گویند.

تیغه دست فولادی

سیدکمال پورحسینی یکی از ورزشکاران کشورمان است که در رشته شکستن اجسام سخت فعالیت می نماید. این مرد 46 ساله نزدیک به 30 سال است که تکواندوکار می نماید. پورحسینی در مسابقاتی که سال میلادی گذشته در کره جنوبی برگزار گردیده بود در رشته شکستن اجسام سخت با دست شرکت کرد و توانست در بین صدها تکواندوکاری که در این مسابقات شرکت نموده بودند مدال طلای مسابقات را به گردن بیاویزد: من در مسابقات، 22 سنگ گرانیت را روی هم گذاشتم و با تیغه دست 13 تای آنها را شکستم.

برای این 22 قطعه سنگ را انتخاب کردم تا ارتفاع لازم با توجه به قدم را به دست بیاورم و بتوانم با دقت بیشتری به سنگ ها ضربه بزنم. به گفته آقای تکواندوکار، تمرین در رشته آنها هزینه زیادی دارد چرا که او و شاگردانش باید هر قطعه سنگ را به قیمت حدود 5 هزار تومان بخرند: گران بودن سنگ ها تمرین های ما را محدود می نماید اما ما در باشگاه با لوازمی که در اختیار داریم تمرینات فشرده ای انجام می دهیم تا برای مسابقات آماده شویم.

پورحسینی خاطره ای هم از یکی از مسابقات دارد: مدتی قبل در مسابقات شکستن سنگ من توانستم 8 تکه سنگ گرانیتی را در مرحله اول بشکنم اما در مرحله دوم از مسابقات من گاردم را عوض کردم و توانستم فقط 6 تخته سنگ را بشکنم. این یکی از خاطرات تلخم است چرا که می توانستم به راحتی از عهده کار بر بیایم. در مسابقات شکستن اجسام سخت رقابت تکواندوکارها هیچ وقت مساوی تمام نمی شود چون داورها ابتدا با توجه به تعداد سنگ یا چوب های شکسته شده امتیاز می دهند بعد هم وزن و سن شرکت نماینده ها را در نظر می گیرند.

پورحسینی این روزها در سمنان مشغول تمرین با شاگردانش است تا با توانایی و قدرت بیشتری در مسابقات آینده شرکت کند. او دان 6 کوکی وان فدراسیون دنیای تکواندو را دارد البته باید مدرک مربیگری درجه 2 هان مادانگ و داوری این رشته را هم به مدارک پورحسینی افزود.

مردی با مشت آهنین

مهرداد تیلاوی یکی دیگر از تکواندوکاران کشورمان است که در رشته هان مادانگ فعالیت می نماید. تیلاوی 43 ساله هم نزدیک 30 سال است که تکواندو کار می نماید. آقای تکواندوکار در مسابقات سال 2011 که در کره جنوبی برگزار گردید شرکت کرد و در رشته شکستن اجسام با مشت، توانست مدال طلای مسابقات را به دست بیاورد.

او در مورد شکستن اجسام سخت می گوید: من ابتدا می خواستم در رشته شکستن اجسام سخت در ارتفاع شرکت کنم اما به خاطر آسیب دیدگی ای که مدتی قبل در اردوی تیم ملی برایم رخ داد نتوانستم در این رشته شرکت کنم برای همین تمرکزم را روی رشته قدرتی شکستن اجسام سخت با مشت گذاشتم. من در مسابقات کره 11 بلوک بتنی را برای شکستن انتخاب کردم و توانستم با یک ضربه مشت 7 بلوک را شکسته و مقام اول را به دست بیاورم.

به گفته آقای تکواندوکار هر کدام از بلوک های بتنی حدود 2 سانتی متر قطر داشتند. تیلاوی و دوستانش با هزینه خود در مسابقات 2011 شرکت کردند. قرار بود اگر آنها مقام به دست بیاورند فدراسیون قسمتی از هزینه های آنها را پرداخت کند اما تا به امروز هیچ هزینه ای به آنها پرداخت نشده است: ما تمام کوشش خودمان را به کار گرفتیم تا برای کشورمان افتخارآفرینی کنیم اما هیچکدام از مسوولان ما را حمایت نکردند.

عشق شکستن اجسام سخت

عبدالمحمد بسحاق در مسابقات 2011 کره پیروز شد با ضربه پا 10 تکه چوب را بشکند و مدال طلا بگیرد. او درباره فعالیتش در رشته شکستن اجسام سخت می گوید: من اصلا به عشق شکستن اجسام سخت تکواندو را آغاز نموده و وارد رشته هان مادانگ شدم. بسحاق تمرین های زیادی انجام می دهد تا بتواند اجسام سخت را با مهارت بیشتر بشکند.

او روی قالب های یخ هم کار نموده است: من می توانم 10 قالب یخ را بشکنم یا 30 عدداز سنگی هایی که به عنوان قرنیز استفاده می شود را روی هم گذاشته و بشکنم آقای تکواندوکار البته رکورد شکستن چوب را هم دارد. او می تواند 21 تکه چوب که هرکدامشان 2 سانتی متر قطر دارند را بایک ضربه بشکند. بسحاق متولد 1348 و مربی درجه یک تکواندو و داور بین المللی است: در مسابقات کره من با ضربه تی چاگی تخته ها را شکستم البته به خاطر اینکه کسی آسیب نبیند تخته ها از طریق دستگاه نگه داشته می شوند. در این مسابقات 48 کشور شرکت نموده بودند. حریف های ما از استرالیا، آمریکا و خود کره بودند.

شکستن به تقلید از پدر

فهیمه و فریبا نظم ده از همان دوران کودکی شاهد تمرین های سخت و سفت پدرشان در خانه یا محیط باشگاه بودند. شاید به همین دلیل است که دو خواهر تصمیم گرفتند پا به پای پدر با فوت و فن هنر رزمی آشنا شوند و از آنجا که پدرشان تکواندوکار بود، آنها هم به فعالیت در همین رشته رو آوردند. اما این تازه آغاز داستان زندگی پرفراز و نشیب این دو خواهر بود. آنها در ابتدا به هوای تفریح و تفریح پا به این رشته گذاشتند اما کم کم تکواندو شد همه زندگی شان: ما از 12 سالگی تکواندو کار کردیم و استادمان هم پدرمان بود.

زمانی که 4 سال بیشتر نداشتیم در خانه از پدرمان فوت و فن های زیادی یاد گرفتیم اما با توصیه مادرم، پدرم ما را برای آموزش و یادگیری بیشتر به باشگاه برد. فهمیه نظم ده خودش حالا مربی جاافتاده ای شده و همه پیروزیت هایش را مدیون تشویق های مادر و حمایت های پدرش می داند: من و فریبا خواهرم برای آموزش بیشتر به باشگاه آذرخش رفتیم و زیر نظر خانم محمودی از اساتید قدیمی تکواندو در ایران، کار خود را به شکل رسمی آغاز کردیم. دیگر گرفتن کمربند مشکی برای دو خواهر آرزو شده بود.

به همین دلیل آنها با جدیت آموزش های مربی شان را در خانه با یکدیگر تمرین می کردند: بعد از آن من و خواهرم ازدواج کردیم اما ازدواج باعث نشد که از فعالیت هایمان در این رشته دست بکشیم. ما سال 78 وارد دانشگاه تربیت بدنی شدیم و به این خاطر که مشغله مان زیاد شده بود هر دومان به سراغ مربیگری رفتیم و تمرین را رها کردیم. حالا هم فریبا و هم فهیمه هر دوشان مربیگری درجه دو تکواندو در کشورمان را دارند و شاگردهای زیادی را آموزش داده اند. شاگردهایی که حسابی برای آنها افتخارآفرین و مدال آور بوده اند: فریبا در رشته تومسه یا همان فرم زدن، مربیگری می نماید و من هم در رشته هان مادانگ. هان مادانگ تکواندوی همگانی است و در این رشته من تنها مدرس زن در کشورمان هستم.

شکستن اجسام یکی از شاخه های هان مادانگ است. مبارزه ای سخت با اجسام که تنها دختران رزمی کار ماهر از عهده آن برمی آیند: یکی از شیوه های شکستن اجسام به این شکل است که یک نفر وارد زمین می شود و باید 15 تخته را با تکنیک های مختلف بشکند. به این کار می گویند شکستن اجسام در چند جهت. ما در این رشته در مسابقات 2011 کره مدال طلا را از آن خود کردیم. در حقیقت کسی که این کار را انجام داد پریسا خانی یکی از شاگردانم بود. خود فهیمه نظم ده شاخه ای را که در شکستن اجسام می پسندد نوپی آپ چاگی است. یعنی پریدن از جلو: من در این حالت می پرم و یک تخته را در ارتفاع می شکنم. در این شاخه معیار امتیازدهی ارتفاع است که من در این رشته، در مسابقات 2011 کره نفر سوم دنیا شدم. به گفته فهیمه خانم شکستن اجسام در چند حالت انجام می شود. شکستن در ارتفاع، شکستن در طول (یعنی کسی که دورترین هدف را با پا نشانه می رود)، شکستن در چند جهت، شکستن در حالت چرخشی: ما معمولا تخته می شکنیم اما آقایان سفال، سرامیک، سنگ و... را هم می شنمایند چون از قدرت بدنی بالاتری نسبت به خانم ها برخوردارند. فریبا نظم ده کمتر در شکستن اجسام فعالیت دارد اما یکی دیگر از خواهرهای فهیمه و فریبا به نام فرشته عاشق این رشته است.

فهیمه می گوید: فرشته مقام قهرمانی کشور در رشته های قدرتی را دارد. او همواره اول می شود اما جالب است بدانید که همواره در آخرین مرحله مسابقه دستش می شکند. آنها از زمان کودکی دوره های سختی را زیرنظر پدرشان گذرانده اند: یادم هست زمانی که کوچکتر بودیم آن قدر با دستمان و با تکنیک هایی که یاد گرفته بودیم به سنگ مرمر 5/1 سانتی ضربه می زدیم تا آخر سر می شکست. اما آنها همواره دستشان درد می گرفت. با این حال هیچ وقت درد دستشان را به روی خودشان نمی آوردند و به کارشان ادامه می دادند: در مسابقات 2011 ما ششم شدیم و تیم آمریکا هفتم. در قسمتی از مسابقه شاگردان ما توانستند چوب های 5/2 سانتی را بشنمایند در حالی که پسرهای تیم آمریکا نتوانستند. خیلی جالب بود. دخترانی که در تیم آمریکا بودند تیم خود را رها کردند و آغاز کردند به تشویق دخترهای گروه ما. آنها می گفتند کاری را که پسران تیم ما نتوانستند انجام بدهند را شما انجام دادید و این برترین خاطره برای من بود.

تمرین با چوب های اضافه

5 سالی می شود که به صورت حرفه ای کار می کنم. دان 3 کمربند مشکی تکواندو دارم و خیلی اتفاقی به سمت رشته شکستن اجسام رفتم. رشته ای که بعدها اعظم عروجی عاشقش شد: اوایل سنم کمتر بود و فکر می کردم تنها رشته رزمی کاراته است اما وقتی برای ثبت نام رفتم متوجه شدم که تکواندو هم وجود دارد.

این بود که تکواندو را به جای کاراته انتخاب کردم. اعظم بعدها در رشته مبارزه با فریبا نظم ده آغاز به کار کرد اما در میانه کار کمرش آسیب دید. این بود که این رشته را رها کرد و رفت به سمت هان مادانگ: من با چوب خیلی تمرین می کردم و یک بار زمانی که برای اولین بار مسابقه دادم برای شکستن اجسام مچ پایم به شدت آسیب دید. اما ناامید نشدم و همچنان به کار خودم ادامه دادم. اعظم چوب هایی را که در باشگاه اضافه می آمد را برمی داشت و با خودش به خانه می برد تا تمرین کند.

آسیب هایی که اعظم تا به حال دیده جدی نبوده اند اما او به خاطر دارد که یک بار پای یکی از دوستانش به خاطر شکستن اجسام سخت شکست: همواره ریسک کردن را دوست داشتم. اوایل کار خیلی می ترسیدم که دست و پایم بشکند اما بعدها با تمرین های درست و آموزش صحیح مربی توانستم با تکنیک های ویژه چوب ها را بشکنم. اعظم هم در مسابقات کره شرکت داشت و توانست در شکستن اجسام در چند جهت مدال طلا بیاورد. اعظم با وجود اینکه دست به شکستنش خوب است اما تا به حال در خانه چیزی را نشکسته است و به قول خودش: آن قدر در باشگاه اجسام را با دست و پایمان می شکنیم که دیگر در خانه رمقی برایمان باقی نمی ماند.

شکستن در ارتفاع

نیلوفر گل سمایی یکی دیگر از دخترانی است که عاشق پرش در ارتفاع و شکستن اجسام سخت و سفت است. او با نیروی پاهایش به راحتی با یک جهش، از جایش بلند می شود و هدف خود را در هوا تکه تکه می نماید. نیلوفر 20 سال بیشتر ندارد و کار خود را از 7 سالگی آغاز نموده است: اول تکواندوکار بودم و بعد به سمت مبارزه رفتم. آن موقع سن نیلوفر خانم کم بود و او در این رشته آسیب های زیادی دید.

چندین بار دستش شکست و سرآخر به این نتیجه رسید که وارد رشته هان مادانگ بشود: یکی از قسمت های هان مادانگ شامل شکستن اجسام است و من دیگر سنم بالاتر رفته بود و می توانستم در این قسمت فعالیت کنم. برترین خاطره من برمی شود به مسابقه 2011 کره. من در رشته شکستن در ارتفاع توانستم شرکت کنم و با پرش دو متر و 20 سانتی و شکستن تخته چوب توانستم مقام اول را به دست بیاورم. او مقامش را حاصل تمرین هایی می داند که زیر نظر مربی خود گذرانده است: ما در باشگاه تکه چوب ها را می گذاشتیم و آنها را می شکستیم.

این کار تکنیک خاصی دارد و باید با تیغه و مشت دست این کار را انجام داد. او باید چند تخته 2 سانتی را در مسابقات کره می شکست. برای نیلوفر که تا به حال تخته های 2 سانتی را برای شکستن امتحان ننموده بود کمی غیرممکن به نظر می رسید: خیلی سخت بود. نفسم در سینه حبس شده بود و نمی توانستم جا بزنم. پارسال برای شکستن تخته دستم ترک برداشت و حالا باید با پا این کار را انجام می دادم. آن هم در مقابل ده ها تماشاچی که چشم هایشان به من دوخته شده بود. نیلوفر برای لحظاتی به کوشش هایش در این مدت فکر کرد و در یک لحظه تصمیم گرفت این موقعیت را از دست ندهد.

این بود که به سمت تخته ها خیز برداشت و در مقابل چشم های متعجب تماشاچیان 4 تخته را در یک پرش شکست و همچون نینجاها با یک خیز پیروزمندانه روی زمین فرود آمد: من خیلی تمرین نموده بودم، اوایل کار نمی توانستم تخته ای را بشکنم. حتی به خاطر دارم یکی دو بار حسابی ناامید شدم و زدم زیر گریه اما بالاخره به یاری مربی مان توانستم از پس این کار بربیایم. نیلوفر تا به امروز مدال طلاهای زیادی را در سطح کشوری از آن خود نموده و خانواده اش همواره حامی او بوده اند.

ما خانوادگی تکواندوکار هستیم و همواره پدر و مادرم هوای من و خواهرم را دارند. برترین خاطره نیلوفر در مسابقات کره شکل گرفت. زمانی که او با حریف ویتنامی خود باید رقابت سختی را پشت سر می گذاشت: در رشته شکستن اجسام در ارتفاع من با دختری از ویتنام افتاده بودم که قدش از من کمی کوتاه تر بود و هر چقدر من ارتفاع تخته را بیشتر می کردم، او هم بیشتر می کرد. من می دانستم که او به خاطر قد کوتاهش با ارتفاع بالایی که در نظر گرفته ممکن است اول شود اما در آخر من ارتفاع 2 متر و 20 سانتی متر را درخواست کردم و حریف ویتنامی ام دیگر کم آورد و من روی سکوی اولی ایستادم.

قسمت جالب اینجا بود که خواهر نیلوفر هم، مدتی قبل از مسابقات کره، در مسابقات روسیه مدال آورده بود. در فرودگاه خیلی ها به استقبال این رزمی کار 20 ساله آمدند و حلقه گل بر گردنش انداختند.