جنجال پیرامون اینفلوئنسرهای مجازی و نفوذ آن ها در شبکه های اجتماعی
به گزارش فروشگاه اینترنتی هرپو، پیشرفت های هوش مصنوعی باعث شده که ساخت شخصیت های مجازی در عرض چند دقیقه ممکن گردد. با ترکیبی از دستورات متنی ساده برای تعریف ظاهر و رفتار، می توان شخصیت های مجازی خلق کرد که همچون انسان های واقعی در شبکه های اجتماعی فعالیت نمایند. یکی از اولین اینفلوئنسرهای مجازی، لیل میکلا (Lil Miquela)، در سال 2016 آغاز به فعالیت کرد و توانست با برندهای بزرگ همکاری کند. بعلاوه مدل دیجیتال گرددو (Shudu) به عنوان اولین سوپرمدل دیجیتالی در دنیای مد شناخته شد.
در سال های اخیر، مدل های مجازی پیشرفته تر و واقعی تر شده اند. این اینفلوئنسرهای مجازی حتی توانسته اند عایدیهای چشمگیری داشته باشند. برای مثال، یک مدل مجازی به نام آیتانا (Aitana) که در اسپانیا با ظاهر زنی 25 ساله و موهای صورتی فعالیت می نماید، ماهیانه تا 10,000 یورو عایدی دارد. این شخصیت ها با سرعت در حال توسعه هستند و بعضی از آن ها به معروفیت جهانی رسیده اند.
تأثیرگذاری اینفلوئنسرهای مجازی در دنیای بازاریابی
اگرچه استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی در ابتدا به عنوان یک ایده تازه در بازاریابی مطرح شد، اما به مرور زمان تأثیر آن ها به وضوح مشاهده شد. برندهای بزرگی مانند پورشه، لوی ویتون و پراادا (Prada) از این شخصیت ها برای تبلیغات خود استفاده نموده اند. یکی از دلایل اصلی استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی، کاهش هزینه ها و ریسک های مرتبط با اینفلوئنسرهای انسانی است. اینفلوئنسرهای مجازی نیازی به مراقبت های انسانی ندارند و از مسائل اجتماعی یا شخصی دور هستند، در نتیجه برای برندها ریسک کمتری دارند.
یک مطالعه نشان داده که در بعضی موارد، پست های تبلیغاتی منتشر شده به وسیله اینفلوئنسرهای مجازی توانسته اند بازخورد بیشتری نسبت به همتایان انسانی خود جلب نمایند. این اتفاق به ویژه در برندهای کوچک تر دیده شده، جایی که استفاده از اینفلوئنسرهای غیرانسانی توانسته توجه بیشتری به خود جلب کند. بعلاوه، اینفلوئنسرهای مجازی قادرند با طیف گسترده ای از مخاطبان تعامل نمایند، چیزی که برای اینفلوئنسرهای انسانی سخت است.
چالش ها و دغدغه ها
با وجود تمام مزایا، استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی همچنان با چالش هایی همراه است. یکی از مهم ترین سوالات این است که چگونه می توان این شخصیت های مجازی را با زندگی واقعی مخاطبان پیوند داد؟ آیا آن ها می توانند تجربه ای واقعی از محصولات یا خدماتی که تبلیغ می نمایند، ارائه دهند؟ به عنوان مثال، چگونه یک شخصیت مجازی می تواند کیفیت یک لباس یا طعم یک نوشیدنی را به مخاطبان شرح دهد، در حالی که خود هرگز آن را تجربه ننموده است؟
یکی دیگر از مسائلی که در استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی مطرح می گردد، مسئله شفافیت و پاسخگویی است. در دنیای تبلیغات، عدم افشای واضح همکاری های مالی باعث نگرانی هایی شده و حتی کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده (FTC) نیز مجبور به ورود به این موضوع شده است. برای شخصیت های مجازی نیز این نگرانی ها وجود دارد؛ چگونه می توان مطمئن شد که تبلیغاتی که انجام می دهند کاملاً قانونی و شفاف است؟
آینده اینفلوئنسرهای مجازی
به نظر می رسد اینفلوئنسرهای مجازی همچنان در دنیای بازاریابی و تبلیغات رشد خواهند کرد. مزایایی مانند کاهش ریسک های انسانی، طول عمر بیشتر و امکان تعامل با تعداد بیشتری از مخاطبان، این شخصیت ها را به یک انتخاب مجذوب کننده برای برندها تبدیل نموده است. اما همچنان این سوال باقی می ماند که آیا اینفلوئنسرهای مجازی می توانند به طور کامل جایگزین همتایان انسانی خود شوند یا نه.
منبع: یک پزشک