خاتمه چهارمین شکست انگلیس در افغانستان، سوراخ جهنم جرأت پیروزی از انگلیس را گرفت - فروشگاه اینترنتی هرپو

برای دیدن بریتانیای کبیر با تور انگلیس همراه باشید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، در حالی که حدود 2 هفته از خروج نظامیان انگلیس از بزرگ ترین پایگاه نظامی این نیروها در افغانستان (کمپ باستیون) می گذرد، هنوز رسانه های داخلی در افغانستان و سایر رسانه های دنیا پیرامون این موضوع مطالبی را منتشر می نمایند.

روزنامه فرانسوی زبان فیگارو در مطلبی به خروج نظامیان انگلیسی از افغانستان اشاره نموده است که در زیر متن کامل این مقاله را مطالعه می کنید:

اتحادیه جک در کمپ باستیون که پایگاه عمده نیروهای نظامی انگلیس در افغانستان بود، برای آخرین بار روز یک شنبه، 26 اکتبر تخلیه شد. به همین مناسبت، یک جشن مختصر و بدون سروصدا تحت تدابیر شدید امنیتی با گشت زنی بالگرد برگزار گردید؛ اما هراس از حمله طالبان هر لحظه وجود داشت. آخرین سربازان انگلیسی پرچم کشورشان را در یک بالگرد شینوک به هم پیچاندند و به سوی قندهار حرکت نمودند. همچنین آن ها پلاکارتی را که در آن نوشته شده بود، 453 سرباز در افغانستان کشته شدند نیز با خود حمل می کردند. پس از آن بیرق افغانستان در مقر این نیروهای ائتلاف برافراشته شد. پس از خروج این نیروها، در محل پایگاه آن ها که در یک دشت در ولایت هلمند ایجاد شده بود، سکوت و آرامش حکم فرما شد. این جشن مختصر، به مأموریت جنگی 13 ساله نیروهای انگلیسی در افغانستان، انتها داد. پس از جنگ دنیای دوم، این مأموریت یکی از طولانی ترین مأموریت های خارجی برای نیروهای انگلیس می باشد. اما با آن هم، تعدادی از نیروهای انگلیسی برای آموزش نیروهای امنیتی افغانستان در این کشور باقی می مانند که دیگر مأموریت جنگی نخواهند داشت.

هیچ کس جرأت ندارد که از پیروزی حرف بزند. دارل آمیزون مسئول انتقال این نیروها می گوید، برای آن چه که ما خدمت نموده ایم و قربانی داده ایم، زمان پاسخ خواهد گفت و امروز سخت است که قضاوت نماییم که نتیجه پیکار ما چیست.

طالبان نیز در این مورد از خود واکنش نشان داده و در سایت رسمی خویش چنین نوشته اند: به لطف و یاری خداوند قادر و متعال و شهدای مجاهدین افغانستان، اشغال گران کمپ باستیون را تخلیه کردند. اولین گروه از نیروهای انگلیسی در سال 2001 با هدف استقرار ثبات و پایداری حکومت جدید افغانستان پس از رژیم طالبان در این کشور مستقر شدند. در جریان سال هایی که گذشت، انگلیس همیشه در کنار آمریکا بوده است؛ چنان چه در سال 2003، زمانی که آمریکا به عراق حمله کرد این کشور نیز در کنار آن ایستاد و توجه شان را نسبت به افغانستان، بیشتر به عراق معطوف کردند.

هنگامی که گروه طالبان در سال های 2005 و 2006 حملات خود را در افغانستان گسترش دادند، نیروهای ناتو دوباره در جنوب افغانستان مستقر شدند. نیروهای انگلیسی، ولایت هلمند را انتخاب کردند؛ ولایتی که در شرق قندهار است. آن ها در یک دشت بزرگ در نزدیکی شهر لشکرگاه مرکز ولایت هلمند، کمپ باستیون را ایجاد نمودند. وقتی که این ولایت به تاز گی تحت کنترل نیروهای انگلیسی درآمده بود، آن ها این ولایت را ایالت هلمند نامیدند. تونی بلر در آن هنگام در ملاقات از کمپ باستیون گفته بود، این جا، جایی است که باید در شروع قرن 21 در خصوص امنیت دنیای درباره آن تصمیمی گرفته می شد. جان رید دبیر وقت وزارت دفاع انگلیس در آن موقع گفته بود که مأموریت ما در این جا، پس از سه سال انتها می یابد. ما شادمان می شویم که این جا را بدون آن که دیگر گلوله ای شلیک گردد، ترک کنیم.

اما برعکس، انگلیسی ها در این ولایت هشت سال دیگر نیز مأموریت داشتند. بیش از 500000 کارتوس توسط این نیروها شلیک شد، همچنین بیش از 450 سرباز کشته شدند و بیش از 2 برابر آن زخمی، معیوب و معلول. انگلیسی ها در یکی از سختترین و ناامن ترین ولایت های افغانستان افتاده بودند. سیاست آن ها مبنی بر محو مواد مخدر، بیگانه با واقعیت های مردم محلی بود. درست پس از جابه جایی آن ها، طالبان حملات حیرت انگیز خویش را در مقابل نیروهای ناتو به نمایش گذاشتند.

تخلیه کمپ باستیون؛ انتها چهارمین جنگ انگلیس و افغانستان

سنگین، کجکی، موسی قلعه و نوزاد، نام هایی هستند که در کنار اسامی چون گورخاس، پاراس و گوارد در لیست کتاب جنگ های رژیم انگلیس اضافه می گردد. سربازان بریتانیایی که در این مناطق ولایت هلمند مشغول نبرد بودند، به دلیل مأموریت سنگینی که در مقابله با طالبان انجام می دادند، ولایت هلمند را سوراخ جهنم نامیده بودند.

زمانی که انگلیس مشغول جنگ در عراق بود ، نیروهای این کشور در افغانستان در لبه سقوط قرار گرفته بودند. مواد انفجاری جاسازی شده علیه این نیروها، ضربه سنگینی را بر پیکرشان وارد کرد. پایگاه آن ها از سوی طالبان محصور شده بود. این نیروها از تجهیزات و امکانات نظامی کمتر بهره مند بودند؛ چنان چه تانک های زرهی و بالگرد در اختیارشان قرار نداشت. در انتها سال 2009، شرایط خیلی خطرناک شده بود. آمریکا، برای تقویت این نیروها، نیروی ویژه دریایی خود را به یاری شان فرستاد. هم چنین در کنار کمپ باستیون، یک کمپ دیگر نیز ایجاد شد. هر 2 این کمپ ها، 135 کیلومتر را اشغال نموده بودند؛ منطقه ای که معادل یک شهر معمولی اروپایی می باشد.

در فرودگاه این کمپ، روزانه 600 پرواز صورت می گرفت. از نگاه ترافیک هوایی، این چهارمین فرودگاه انگلیسی بود. در مجموع، به انضمام نیروی افغانستانی در این کمپ، بیش از 40000 تن حاضر بودند.

در ماه سپتامبر سال 2012، پرنس هری به عنوان خلبان بالگرد در این کمپ حاضر شد. در همان ماه از سوی کماندوی طالبان یک جنگ عجیب و باورنکردنی راه انداخته شد. دو سرباز از نیروی دریایی آمریکا کشته شدند و همچنین طالبان پیروز شدند 6 فروند هواپیمای (Harrier) و یک فروند هواپیمای (Hercule C-130) را ساقط نمایند. این یکی از شکست ها و خسارت های هنگفت هوایی پس از جنگ ویتنام برای آمریکا بود.

تخلیه کمپ باستیون، نمایانگر انتها چهارمین جنگ انگلستان در افغانستان می باشد. بار نخست، در سال 1842 انگلستان شکست سختی را در تاریخ نظامی اش در افغانستان متقبل شد که در این جنگ در جهت کابل - جلال آباد، تلفات زیادی بر نیروی نظامی این کشور وارد شد و پس از آن مجبور شد افغانستان را ترک نماید. برای بار دوم در سال 1880، در جنگ میوند در مقابل جنگ جویان افغانستان با ناکامی روبرو شد و شکست خویش را پذیرفت. بار سوم در سال 1919، با یک حالت مبهم افغانستان را ترک نمود. اما با هر بار مداخله اش، پیروز می شد افغانستان را با سکوت قانع سازد و پس از خروج، این کشور را به یک حکومت وابسته به خود، باقی بگذارد. اکنون که زمان کمی برای خروج عمومی نیروهای نظامی ناتو از افغانستان باقی مانده است و مأموریت جنگی شان در این کشور انتها می یابد، طالبان بیش از پیش قدرت یافته اند و علاه بر آن، خروج نیروهای نظامی انگلیس از افغانستان برای بار چهارم، خیلی گنگ و مبهم است.

پ